Ο όρος «αυχενικό σύνδρομο» είναι ευρέως χρησιμοποιούμενος από το κοινό και τους ασθενείς παλαιόθεν. Ο λόγος είναι ότι αναφέρεται σε συμπτώματα της ευρείας περιοχής του αυχένος – ωμική ζώνη-ινίο (δηλ. οπίσθιο τμήμα της κεφαλής).
Στη σύγχρονη ιατρική πρακτική ο όρος αυτός είναι αδόκιμος. Θεωρείται ελλιπής, ανεπαρκής, εσφαλμένος. Και αυτό συμβαίνει καθώς δεν αναφέρεται σε συγεκριμένο νόσημα αλλά σε συμπτώματα όπως πόνος, ζάλη, ίλιγγος, ημικρανίες κ.ά., χωρίς να ερμηνεύει το αίτιο-ασθένεια που ενδεχομένως χρήζει θεραπείας είτε τα συμπτώματα αυτά να μη σχετίζονται με παθήσεις τους αυχένος ,όπως τα προαναφερθέντα ίλιγγος, ημικρανίες, αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο.
Έτσι ,σήμερα, αντί για «αυχενικό σύνδρομο» ερμηνεύουμε την δυσλειτουργία της αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) αποκωδικοποιώντας συμπτώματα όπως
αποδίδοντας τα σε παθήσεις, οι οποίες σήμερα είναι γνωστές, με στόχο την πιο αποτελεσματική θεραπεία.
Τέτοιες παθήσεις είναι:
Φυσικά η παθολογία της περιοχής είναι μεγάλη και δεν είναι εφικτή η συνολική αναφορά των προβλημάτων της ΑΜΣΣ.
Το συμπέρασμα είναι ότι η λήψη καλού ιστορικού, η διενέργεια του περιγραφόμενου στην ιατρική πρακτική κλινικού ελέγχου και η πραγματοποίηση εξετάσεων όπου απαιτείται, θέτουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας στη αντιμετώπιση της παθολογίας της περιοχής του αυχένος , ενώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ο όρος «αυχενικό σύνδρομο» οφείλει να παύσει καθώς είναι αποπροσανατολιστικός , δεν ερμηνεύει τα συμπτώματα και δεν οδηγεί σε ορθή θεραπεία.
Ως ημικρανία ορίζεται ο πόνος στο ήμισυ της κεφαλής. Δύναται να έχει πρόδρομα συμπτώματα , να ακολουθείται από ναυτία ,έμετο, παροδική φωτοευαισθησία, φωνοφοβία, πρόσκαιρες διαταραχές της όρασης , κακουχία μετά εντόνου εκφράσεως του πόνου. Οφείλει την παθογένεση της σε πολλού παράγοντες (κληρονομικούς, διατροφικούς, stress κλπ.). Είναι ασυνήθης όσο και απίθανη η συσχέτιση της με παθήσεις του αυχένος.
Οι ασθενείς δεν πρέπει να αναζητούν τη θεραπεία σε ειδικότητα ορθοπαιδικού αλλά σε άλλους συναδέλφους , όπως παθολόγους , νευρολόγους,ενίοτε σε ενδοκρινολόγους με τη σύμφωνη γνώμη του οικογενειακού, πάντα, ιατρού.
Ως ίλιγγος ορίζεται το σύμπτωμα εκείνο κατά το οποίο ο ασθενής νοιώθει ότι τα αντικείμενα γύρω του περιστρέφονται με αδυναμία στήριξης και έλεγχο των κινήσεων και του σώματος του στο χώρο ή βιώνει το σώμα του να περιστρέφεται μη δυνάμενος να το ελέγξει (αστάθεια). Συνυπάρχει, συχνά, με ναυτία, εμέτους. ΔΕΝ σχετίζεται με παθήσεις του αυχένος! δηλαδή με το (εσφαλμένα λεγόμενο όπως προείπα) ΑΥΧΕΝΙΚΟ ΣΎΝΔΡΟΜΟ. Οι ασθένειες που αναφέρονται στον ίλιγγο σχετίζονται με το έσω αυτί (έσω ούς- λαβύρινθος) και οι ιατροί που ασχολούνται είναι παθολόγοι, γενικοί ιατροί, ΩΡΛ, νευρολόγοι κατά περίσταση.
Η ζάλη είναι σύμπτωμα που πρέπει να ελέγχεται παθολογικά είτε καρδιολογικά είτε νευρολογικά (σε ειδικές περιπτώσεις), συχνά προκαλείται και από υψηλό STRESS τόσο διατροφικό όσο και ψυχικό. ΜΗΝ αναζητάτε τα αίτια της σε παθήσεις του αυχένος. Μπορεί να συμμετέχει ο αυχένας στη παθολογία,οπότε είναι ορθή η ορθοπαιδική συμβουλή, όμως η παθογένεια του συμπτώματος έχει τις ρίζες του στην παθολογία του μεταβολισμού, της ψυχής, σε νευρολογικά αίτια ή σε αιμοδυναμική διαταραχή.
* Το υλικό σχετικά με τις παθήσεις ενημερώνεται διαρκώς.
* Η αναφορά στις παθήσεις είναι μόνο για ενημερωτικούς λόγους. Μην εφαρμόσετε οποιαδήποτε θεραπεία αν δεν έχετε συζητήσει με το γιατρό σας.