Μη μικροβιακή φλεγμονή που χαρακτηρίζει την περιοχή της σύζευξης οστού και χόνδρου μίας πλευράς.
Συνήθως δεν ταυτοποιείται κάποιο αίτιο. Σε λίγες περιπτώσεις διαγιγνώσκεται λοιμογόνο αίτιο, νεοπλασία, μετατραυματικό ή μεταϊογενές.
Η αλγεινή ενόχληση εντοπίζεται στην πρόσθια επιφάνεια του θώρακος. Δεν υπάρχει ψηλαφητό οίδημα. Ενίοτε αντανακλά σε ράχη. Έχει χαρακτήρα τσιμπημάτων (νυγμώδη) ή καυσαλγίας είτε αισθήματος βάρους. Υπάρχει πόνος κατά την πίεση στο όριο χόνδρου – οστού. Είναι χρονίζον νόσημα, το οποίο υφίεται σταδιακά στο πέρας των μηνών.
Δύναται σε ορισμένες περιπτώσεις να χρησιμοποιηθεί παρακλινικός έλεγχος, όπως απλή ακτινογραφία, σπινθηρογράφημα οστών, μαγνητική τομογραφία κλπ.
Η ταυτοποίηση της νόσου είναι η βάση της αποθεραπείας, καθώς είναι προαπαιτούμενη η ηρεμία του ασθενή, εν μέσω επεξήγησης των ιδιαιτεροτήτων της ασθένειας: «κατανοώ και θεραπεύομαι». Χορηγούνται αντιφλεγμονώδη, όπου ενδείκνυνται και ακολουθείται πρόγραμμα αποκατάστασης.
* Το υλικό σχετικά με τις παθήσεις ενημερώνεται διαρκώς.
* Η αναφορά στις παθήσεις είναι μόνο για ενημερωτικούς λόγους. Μην εφαρμόσετε οποιαδήποτε θεραπεία αν δεν έχετε συζητήσει με το γιατρό σας.