Πρόκειται για λειτουργική διαταραχή του άνω άκρου, όπου ο καρπός και τα δάκτυλα αδυνατούν να εκταθούν λόγω παράλυσης του υπεύθυνου νεύρου για αυτήν την ενέργεια, του κερκιδικού. Το αποτέλεσμα είναι ο καρπός και το χέρι να παραμένουν σε θέση κάμψης, ενώ οι μύες της οπίσθιας επιφάνειας του πήχεος να είναι ατροφικοί και παράλυτοι.
Τα αίτια μίας τέτοιας κατάστασης είναι τα παρακάτω:
- Βαρύς τραυματισμός σε επίπεδο βραχιονίου πλέγματος, στο ύψος της κλειδός (τροχαία, πτώσεις, ελκυσμός κ.ά.)
- Κάταγμα βραχιονίου και δη του κάτω πέρατος αυτού (το νεύρο πορεύεται στην σπειροειδή αύλακά του)
- Δηλητηρίαση από μόλυβδο
- Επαναλαμβανόμενοι – κυκλικοί μικροτραυματισμοί του νεύρου (π.χ. πατερίτσες μάλης, κατάκλιση επί του βραχιονίου στη «νόσο του σαββατόβραδου»)
- Ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα μπορεί να εμφανίσουν τέτοια νευροπάθεια, λόγω γειτονικής φλεγμονής ή πίεσης εξ αυτής.
- Επί ανατάξει εξαρθρωμένου ώμου μπορεί ναπροκληθεί νευροαπραξία εξ ελκυσμού.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
- Η διάγνωση είναι κλινική με την πολύ χαρακτηριστική εμφάνιση του πίπτοντος καρπού – χειρός και πιστοποιείται και ελέγχεται με νευροφυσιολογικό έλεγχο.
- Το μαγνητικό νευρογράφημα έχει θέση σε λίγες περιπτώσεις.
- Οι τύποι της βλάβης προσδιορίζονται από το επίπεδο κατά το οποίο το νεύρο τραυματίστηκε.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
- Στις περισσότερες περιπτώσεις το νεύρο ανανήπτει της βλάβης του σε 8-12 εβδομάδες μετατραυματικά (νευροαπραξία). Σε περιπτώσεις αξονότμησης ή νευρότμησης (κομμένο νεύρο) η λειτουργία του ανακτάται μερικώς ή καθόλου και φυσικά προβαίνουμε σε χειρουργική διερεύνηση και αποκατάσταση της βλάβης.
- Η χρήση ναρθηκών ακινητοποίησης – υποστήριξης, η φυσικοθεραπεία και η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς είναι επιπρόσθετα και πολύ σημαντικά αποθεραπευτικά μέτρα.